Merhaba Büyük olasılıkla, bebeğinizin travmatik durumdan dolayı kaygısı vardır, dolayısıyla onların eylemlerine ve sözlerine güven duymamaları. Çoğu zaman, birçok anne-baba, çocuğu karşılayamayacağı şekilde talep eder. Çocuk basitçe onları nasıl ve neyin memnun edeceğini anlayamaz ve kendi iyiliğini ve sevgisini elde etmeye çalışır. Ancak başarısız olduktan sonra, annenin ve babanın ondan beklediği her şeyi başaramayacağının farkında. Sonra bir ezik gibi hissediyor, başkaları gibi değil, herhangi bir sebeple ağlayarak, herhangi bir eylem için özür dilemeye başlıyor.
Ebeveynler tarafında aşırı hiper-bakım, çocuğun büyümesini ve bağımsız olarak önemli kararlar almasını ve eylemlerde bulunmasını engeller. Ebeveynler çocuklarına karar verirken, yalnızca gelişimini engeller.
Ne yapmalı Eylemlerinde ve eğitim yöntemlerinde daima tutarlı ol, çocuğa daha önce izin verdiğin sebeplerden dolayı yasaklama.
Bireysel yetenekleri, bebeğin mizacını dikkate alın. Ondan başaramadığı şeyi talep etmeyin.
Çocuğa herhangi bir aktivite zor veriliyorsa, bir kez daha ona yardım et, ona destek ol ve en ufak bir başarıya ulaşmak için, övmeyi unutma. Çocuğa güven, ona karşı dürüst ol ve onu olduğu gibi kabul et.
Çocuğunuzla ortak oyunlarda oynarsanız, ebeveynlerinizle sosyalleşir ve rahatlarsanız, güçlü yanlarınıza ve yeteneklerinize olan inancınızı güçlendirin ve gurur ve onur duygusu geliştirin.
Hız üzerinde herhangi bir tür çalışma yapmaktan kaçının, işi yavaş, ancak niteliksel olarak yapmak daha iyidir. Ve asla bir çocuğu diğer çocuklarla karşılaştırmayın.
Çocuğun özgüvenini geliştirmeye katkıda bulunun, küçük başarılar için bile, genellikle onu övün, çünkü onun için çok önemlidir.
Yukarıdaki öneriler size yardımcı olmuyorsa, bu davranışın nedenini bulmak için çocuk psikoloğuna danışın. En iyi dileklerimle!