Çocuklarda ambliyopi

Ambliyopi, herhangi bir organik patoloji olmadan keskin bir şekilde görme keskinliğini azaltan bir hastalıktır. Ayrıca ambliyopi durumunda konaklama bozukluğu ve kontrast duyarlılığı gözlenir. Genellikle, hastalık sadece bir gözü etkiler. Böyle bir kusur gözlük veya kontakt lens takılarak düzeltilmez. Bir çocukta bu patolojiyi nasıl tanıyacağınız ve ambliyopinin hangi tedavi yöntemlerinin en etkili olduğunu bu makalede anlatacağız.

Yunanca'dan "ambliyopi" terimi tam anlamıyla "tembel göz" olarak tercüme edilir. Bu, bu patolojinin özüdür. Ambliyopi, görsel aparatın fonksiyonel bir bozukluğudur. Bu konuda yapılan çok sayıda araştırma, ambliyopinin çocuklarda ve çalışma çağındaki insanlarda görme keskinliğinde düşüşün ana nedenlerinden biri olduğunu göstermektedir.

Çocukluk döneminde, bu patoloji sıklıkla, dürbün görme tam gelişimini engelleyen diğer görsel bozuklukların arka planı karşı ortaya çıkar.

Tıbbi bilimsel ortamda, görme keskinliği göstergelerinin açık bir şekilde tanımlanmasına ilişkin olarak, "ambliyopi" tanısının konmasının doğru olacağı konusunda birçok çelişki vardır. Bu, farklı bölgelerdeki popülasyondaki ambliyopi hastalığının seviyesini gösteren istatistiksel verilerin toplanması sürecinde önemli bir hataya neden olmuştur.

Dünya klinik uygulamalarında en sık rastlanan ambliyopi tipleri disbinoküler ve kırılma olarak kabul edilir.

Çocukluk çağında ambliyopi gelişimine katkıda bulunan faktörler arasında şunlar yer almaktadır:

• kalıcı şaşılık;
• yüksek atopi derecesi;

• orta ve yüksek derecede prematüre veya düşük doğum ağırlığı;
• beyin felci;
• gelişimsel gecikme;
• kalıtım (ebeveynlerden biri ambliyopi, şaşılık, maruz katarakt, anizometropi ve diğer görsel patolojilerden muzdaripse);
• Bir kadın tarafından hamilelik sırasında sigara içmek ve düzenli alkol kullanımı, fetusta görme aparatının ambliyopi ve diğer fonksiyonel bozukluklarının gelişme riskini arttırır.

Çocukta ambliyopi, aşağıdaki belirtilerle kendini gösterir:

• bir gözün veya her ikisinin görme keskinliğinde keskin bir azalma;
• üç boyutlu nesne algısının bozulması;
• Çocuğun bir şaşığı varsa, göz küresinin doğru pozisyondan sapmasında bir artış olur;
• görsel bilgi algısının bozulması ile ilişkili öğrenme güçlükleri.

Her türlü hastalığın primer ve sekonder olarak ayrıldığı etiyolojik faktörlere göre bir ambliyopi sınıflandırması vardır.

Birincil ambliyopi türleri:

• Refraktif. Bir çocukta (hafif, orta veya yüksek miyopi, hipermetrop, astigmatizma vb.) Kırılma hatalarının arka planında, gözlük veya kontakt lens takılarak zaman içinde düzeltilmeyen arka plan üzerinde gelişir. Kırma ambliyopisi bir veya iki taraflı, simetrik veya asimetriktir.
• Şaşılık. Bozulmuş dürbün görme nedeniyle geliştirilmiştir.Oldukça sık, bu tip ambliyopi kalıcı şaşı arkaplanına karşı gelişir.
• Karışık. Bu tip ambliyopi, disbinoküler ile refraktif ambliyopi arasında bir çaprazdır. Monoküler görmenin ciddiyetinde bir azalma var. Genellikle, terapi sırasında, nedenlerin her birinin etki derecesi değişir.
• Histerik. Bir veya her iki gözde görme keskinliğinde keskin bir azalma, herhangi bir nörolojik patolojiden veya ciddi psikolojik travmadan kaynaklanmaktadır.

Sekonder türler, görsel sistemdeki başarılı bir şekilde düzeltilmiş olan başka bir organik kusurun sonucu olmaları ile karakterize edilir.

Aşağıdaki ikincil türler ayırt edilir:

• Of belirsiz. Işık aparatının retinaya odaklanması için bir tür engel olan görsel aparatta belirli bir kusur varlığında ortaya çıkar. Bu tür kusurların en yaygın tipleri, üst göz kapağının katarakt veya ptozudur (ihmal). Ayrıca, göz küresi iletken ortamının çeşitli patologları retinaya normal görüntü iletiminin bozulmasına neden olabilir. Obstrüktif ambliyopi, bir gözde veya her ikisinde de gelişebilir ve farklı zorluk derecelerinde olabilir.
• Nörojenik. Burada, optik sinirin çeşitli dejeneratif ve enflamatuar süreçleri etiyolojik faktörler olarak işlev görür. Bu tip ambliyopi, primer hastalık tamamen iyileşdikten sonra bile görme keskinliğinde fonksiyonel bir azalma ile karakterizedir.

• Makulopaticheskaya. Retinanın merkezi ve paracentral zonunun önceden transfer edilmiş bir hastalığının sonucu olarak gelişir.
• Nystagmic. Burada, ambliyopi, nistagmusun arka planında gelişir (gözbebeklerinin kontrolsüz periyodik simetrik hareketi).
• Kombine. Etiyolojik bir faktör olarak yukarıdaki nedenlerin tümü veya bir kısmı olabilir.

Kuşkusuz, gelişimin en erken evrelerinde tespit edilen ambliyopi, ihmal edilmiş vakalardan çok tedavide daha etkilidir. Bunu yapmak için, çocuğun hayatının ilk aylarından başlayarak düzenli olarak profilaktik oftalmolojik muayeneler yapılır. Ambliyopi gelişimine yatkın olan faktörlerin varlığına sahip olan çocukların, ilave riskleri olmayan çocukların daha sık (yılda en az 1 kez) benzer kontrollerden geçirildiği gösterilmiştir. Ambliyopi için çeşitli nesnel inceleme türleri vardır:

• visometry - Bir çocukta ambliyopiyi tanımlamayı sağlayan ana tanı yöntemi. Bu teşhis yöntemini kullanarak, düzeltme ile ve düzeltme olmadan maksimum görme keskinliği seviyesini belirleyebilirsiniz. Doğal olarak, manipülasyon sırasında, belirli bir çocuk için görme keskinliğinin yaş normu dikkate alınır.

Bu tanı prosedürü, görme keskinliğini belirlemek için tablolar kullanılarak gerçekleştirilir. Çocuk, masaya 5 metreden daha yakın değildir ve sağ veya sol gözün dönüşümlü olarak kapatılması, göz doktorunun kendisine gösterdiği resim veya harfleri adlandırmaya çalışır. Tüm prosedür belirli aydınlatma koşullarında (yaklaşık 700 lüks) gerçekleştirilir.

Visometri yapmadan önce, çocuğun okul çağındaki çocuklara gelince masaya çizilen resimleri veya harfleri bildiğinden emin olunması önemlidir. Bu çocuk için, masaya getirmeli ve onlardan resim vermesini istemeniz gerekir. Teşhis prosedürü sırasında, uzmanın kendisiyle çocuk arasında, özellikle de okul öncesi çağdaki çocuklara geldiğinde, güven verici bir ortam yaratması gerekir.

Eğer böyle bir çalışma ilk kez bir bebek için yapılırsa ve sonuçları görme keskinliğinde bir azalma gösterirse, o zaman bu gibi durumlarda bir süre sonra tekrar visometri uygulamanız önerilir.Anketi daha kötü gören bir gözle başlatmak gerekir, çünkü düşük oranların temel yorgunluk veya “oyunda” hızlı bir şekilde ilgisiz kalması ile ilişkili olduğu için.

• Göz kırılmasının belirlenmesi. Bu teşhis çalışması, objektif analiz için özel cihazlar (refraktometre ve keratorefraktometre) kullanılarak gerçekleştirilir. Gerçek refraksiyonu basit bir skiaskopi ile de belirleyebilirsiniz, ancak veriler bir refraktometre ile doğru olmasa da. Refraktometrinin, prosedürün tüm nüanslarını dikkate alan deneyimli bir teşhis uzmanı tarafından yapılması önemlidir, çünkü tüm koşulların gözetilmesinin doğruluğu çalışmanın sonuçlarının ne kadar doğru olduğuna bağlıdır.

Refraktometriden önce, çocuğun göz bebeğini dilate eden bir ilacı göze gömmesi gerekir. Bu zamanda, bebek görmenin bulanıklaştığından şikayetçi olabilir. Sakin ol, bu fenomenin geçici olduğunu ve ortalama olarak bir günden fazla sürmeyeceğini açıklıyor.

En azından birkaç saniye hareketsiz kalmaya ikna etmek zor olan çok küçük çocukların kırılmalarını belirlemek ve gözlerini durmadan bir noktaya sabitlemek için, göz doktoru genellikle skaskopiye başvurur. Eğer bir uzman yeterli deneyime sahipse, manipülasyon skiaskopisinin uygun şekilde uygulanması refraktometreden daha az doğru veri veremez.

Skiaskopi gözdeki kırılmayı inceleyen objektif bir yöntemdir. Özü, pupiller bölgesindeki gölgelerin hareketini gözlemlemede yatmaktadır. Gözün manipülasyonu sırasında, aynanın yönlendirdiği bir ışık huzmesi ile aydınlatılmalıdır. Bu tekniği kullanarak, bir çocukta herhangi bir kırılma hatasını oldukça erken yaşta tespit etmek, türünü (miyopi, hipermetrop, astigmatizma) ve derecesini belirlemek mümkündür.

• Oculomotor sistemin işleyişinin nesnel değerlendirmesi. Ambliyopinin tespiti için bu muayene türü çok önemlidir. Göz doktoru, bir kapak testi ve bir kapak koruyucusu testi gerçekleştirir, bir yakınsama çalışması da yapılır, ayrıca çıplak gözle görülemeyen olası bir mikro-tutarlılık tanımlaması yapılır.

• Fiksasyonun tanımı. Bu çalışmanın sonuçlarının, ambliyopi tedavisinin taktiklerini daha da belirlemesinde büyük etkisi vardır. Fiksasyon genellikle direkt ve ters oftalmoskopiye başvurmanın yanı sıra makulotester ile belirlenir.
• Diğer araçsal teşhis türleri. Ambliyopi gelişimini tetikleyebilecek görsel aparatın organik patolojisinin varlığını veya dışlandığını doğrulamak için yapılır.

"Göz tembelliğinin" tedavisi, çeşitli terapötik tekniklerin kullanılmasını içerir:

Bu yöntem, ambliyopi tedavisinin bütün planının (özellikle kırılma) ayrılmaz bir parçasıdır. Bir çocuğun yüksek derecede ametropiye varsa, o zaman gözlük reçetesi yazarken, doktor ebeveynleri yüksek kaliteli lenslere sahip ürünler (örneğin, yüksek indeksli, asferik tasarım, yansıma önleyici kaplama ile) satın almaya ikna etmelidir.

Bu tedavi türü, gözün azaltılmış görme ile daha iyi çalışmasını sağlamak için iyi görünen bir gözün belli bir süre kapatılmasını içerir.

Ambliyopiden muzdarip, eşlik eden şaşılık olmadan ve görmenin doğru dürbün doğasını korurken, sağlıklı göz belirli bir süre için tıkayıcı ile tıkanır (tüm uyanıklık süresinin 3 / 4'ünden fazla değil).

Soldaki ve sağ gözdeki görme keskinliğindeki farka bağlı olarak tıkayıcıyı giymek için evde bir çocukta ambliyopiyi etkin bir şekilde tedavi edebilen çeşitli seçenekler vardır.

Sol ve sağ gözde görme keskinliği arasındaki fark yeterince önemliyse, burada birkaç teknik kullanmak mümkündür:

• Bir gün bir süre gözlerini kapattılar, bu daha da kötüleşiyor. Bundan sonra, arka arkaya 3 ila 12 gün arasında, aynı süre boyunca daha iyi bir görüş gözü kapanır. Bu sırayla, oklüzyon, her iki gözde de görme keskinliğindeki fark en aza indirilene kadar gerçekleştirilir;
• tıkayıcı, her bir göze dönüşümlü olarak her gün takılırken, daha kötü gören göz, günde en fazla 2 saat boyunca kapalıdır ve en iyi gören göz, çocuğun toplam uyanığının yaklaşık 3 / 4'ü kadardır.

Bir çocuğa uygunsuz görsel fiksasyonu olan ambliyopi teşhisi konulursa, o zaman göze görünmekten daha kötü bir kalıcı örtüşme anlamına gelir. Bu, asıl işlevi maksimum görme keskinliğini sağlamak olan merkezi fossa fossa'nın (foveola) kullanılmamasından kaynaklanan zayıflama ile karşılaştırıldığında, retinanın merkezî olmayan fiksasyon bölgesinin rekabeti azaltmak için yapılır.

Bu yöntemle yapılan başarılı terapi, ambliyopi ile gözdeki görme keskinliğinde bir azalma ile belirtilecektir. Ters oklüzyon sırasında, çocuğa foveola kullanarak nesneleri düzgün bir şekilde incelemesi öğretilir. Bebek ustalaştığında, doğrudan tıkanma atanır (kapanış, görme gözünden daha iyidir) veya değişkendir (belirli bir modda her iki gözün alternatif olarak kapanması).

Bazı durumlarda, tıkayıcının sürekli aşınması aşağıdaki yan etkilere neden olabilir:

• Bir ocder takma şeklinin ihlali nedeniyle sağlıklı bir gözde görme bozukluğu;
• şaşılık oluşumu;
• diplopi oluşumu (çift görme);
• çeşitli estetik problemlerin ortaya çıkışı;
• tıkayıcı ile derinin temas ettiği yerlerde lokal tahriş.

Tıkanma, ambliyopinin tedavisi için zorunlu bir yöntemdir. Tıkanma rejiminin hazırlanmasında, doktor çocuğun farklı gözlerinde görme keskinliği farkından ilerler.

Bu, ambliyopik gözün retina nöronlarının aktif stimülasyonunu sağlayan bir yöntem kompleksidir.

Pleotika'nın ana araçları arasında, aşağıdaki terapötik yöntemleri ayırt edin:

• özel tıbbi bilgisayar programlarının kullanılması. Onlarla, vizyonun dürbün yapısının tamamen iyileşmesini sağlayabilir, ayrıca ambliyopik gözdeki görme keskinliğini artırabilirsiniz. Genellikle bir oyun biçiminde bir egzersizler kompleksi yapılır, bu nedenle en genç hastaları ambliyopi ile tedavi etmek için uygundur;

• donanım tedavisi. Görme sistemine daha iyi kan beslemesine katkıda bulunan, retinanın nöronlarını uyaran ve aynı zamanda optik sinir boyunca sinir uyarılarının doğru iletilmesine katkıda bulunan bir fizyoterapi yöntemleri sistemidir.

Bir hastada merkezi bir fiksasyonla, tüm pleoptik kompleksi (kamaşmaların kullanımı, lazer, manyetik ve elektriksel stimülasyonlar, görsel jimnastik, konaklama eğitimi için bir dizi egzersiz vb.) Kullanmak oldukça mümkündür.

Çocuğun merkez dışı bir fiksasyonu varsa, tedavi merkezi bir duruma düzeltmeye odaklanır, aksi takdirde ambliyopik gözde normal görmeyi geri kazanmaya yönelik tüm tedavi etkisiz olur.

Merkezi olmayan fiksasyon iki tür olabilir: kas içi ve kas içi. Makulotestr kullanarak kas içi fiksasyon düzeltmek için. Ekstravasküler fiksasyon ile refleks içermeyen oftalmoskop kullanılır. Fiksasyon merkezi hale geldiğinde, hastaya standart bir pleoptik tedavi yöntemleri seti ile tedaviye devam etmek mümkün olacaktır.

Pediatrik ambliyopinin tedavisi hakkında daha fazla bilgi için, aşağıdaki videodan öğreneceksiniz.